Ons leesclubje werd opgericht vanuit de behoefte aan
zingeving. Allen waren vrouwen die bezig waren met persoonlijke ontwikkeling en
interesse voor spiritualiteit. We besloten gezamenlijk een boek te lezen en
hierover onze gedachten uit te wisselen. We begonnen met een groepje van zes.
Leeftijden liepen uiteen tussen de 30 en 50 jaar. Ook onze beroepen verschilden
sterk. Te weten hogeschooldocente, kunstenares, ademtherapeute,
counsellor, uitkeringsambtenaar en een
NAET therapeute. Een leuk, kleurrijk gezelschap. De een had wat meer ervaring
op spiritueel vlak en de ander stond steviger met beide benen in de
maatschappij. We hadden elkaar ontmoet tijdens de wekelijkse meditatieles.
We begonnen met een boek van Deepak Chopra: Het boek der Geheimen.
Elke maand deden we één hoofdstuk. Maar dat was nog niet zo eenvoudig omdat in
één bladzijde al zoveel voer voor gedachten zat. Eén van de belangrijkste
vragen die Deepak stelt is: waarom zijn we op aarde? Waarom leven we eigenlijk,
wat is de zin van het leven?
Om de beurt vertelden we wat in ons was opgekomen bij het
overdenken van deze vraag. De één had een nog diepzinniger antwoord dan de
ander. Tot de laatste aan de beurt was. Zij keek een beetje verbaasd de kring
rond terwijl ze zei: ‘Ik had zoveel moeite met het beantwoorden van deze vraag,
ik snapte de zin van deze vraag helemaal niet goed. Er is voor mij maar één
antwoord op mogelijk. We zijn hier op aarde om er te zijn.’
Stel je voor een groepje van zes vrouwen die respectvol naar
elkaar luisteren maar waar toch ook heel enthousiast gepraat wordt, veel wordt gelachen
en soms door elkaar gekletst. Ineens was het helemaal stil. Iedereen keek naar
I. En I. keek terug. ‘Ja, sorry, ik vraag mezelf dit soort dingen nooit af. Ik
denk dat dit boek daarom voor mij ook zo moeilijk is. Zo sta ik niet in het
leven.’
Eigenlijk begon ze zich te verontschuldigen voor haar
antwoord dat zo verschilde van dat van de anderen. Dat was totaal niet nodig.
In mij deed haar antwoord juist iets opwellen. Al sinds jaren bezig met
psychologiseren, analyseren, het zoeken naar ‘het’ doel van mijn leven, bezig
met het benutten van mijn talenten, van het werken aan zingeving en het
begeleiden van cliënten die op zoek zijn naar zingeving.
Ineens was daar iemand die zich daar totaal niet mee bezig
hield. Uiteraard stelden we haar vragen. Kwam het dan echt nooit in haar op om
zich af te vragen wat de zin van het leven was? Had ze dan geen twijfels over
de dagelijkse terugkerende beslommeringen die soms nutteloos leken? Niet op die
manier, zei ze. Als ze twijfels had over de sleur in haar werk, poogde ze een
variatie in het werk in te brengen. Maar het deed haar niet peinzen over de zin
van het leven.
Helaas stuurde ze later een email dat ze zich terugtrok uit
de leesclub omdat ze had gedacht dat we andere boeken zouden lezen. Ze voelde
zich ongemakkelijk bij zoveel gespit en gemorrel aan het bestaan. Ze was op
meditatieles gegaan omdat ze zich moeilijk kon ontspannen. Niet om diepe
spirituele waarden te onderzoeken.
Als ik overdenk welke bijeenkomst mij het best is
bijgebleven van alle keren dat de leesclub tot nu toe bijeen is geweest, is het
die bewuste avond. Zo eenvoudig: we zijn hier op de aarde om er te zijn. In
feite zit alle diepgang in dat antwoord ook al kon I. dat zo niet zien. We zijn
hier om er te Zijn. Een groot
verschil met wat we eigenlijk veelal zien: dat we hier op aarde lijken te zijn
om te doen. Alsof we human doings zijn, in plaats van human beings. Zijn wie je
bent, daar gaat het om. Vrijelijk, zonder angst jezelf ontwikkelen. Je zelf
Zijn. Je hoeft niets te worden, je niet te vergelijken. Je bent al. Je hiervan
bewust worden, daar gaat het volgens mij om.
Martine Clausen, vol zin.