woensdag 5 oktober 2011

Mata Amritanandamayi Devi

Bijna is het zover. Nog 14 dagen en dan is ze weer in Nederland. De voorbereidingen zijn in volle gang. Meer dan 450 vrijwilligers helpen mee om haar bezoek aan ons land zo goed mogelijk te laten verlopen. Allemaal mensen die vanuit hun liefde voor haar heel hard werken, meestal naast hun baan en hun dagelijks leven.
Ze zal 3 dagen bij ons zijn. Tijdens die dagen verwachten we rond de 15000 bezoekers. Althans zoveel waren het er vorig jaar, maar het is heel goed mogelijk dat het er nu veel meer zullen zijn. Die mensen zullen uit heel de wereld komen. Ze moeten eten en drinken en slapen en zullen een gratis ticket halen om een omhelzing te kunnen ontvangen. Dat moet in banen geleid worden en daar is hulp bij nodig. Er zullen gezinnen komen met kleine kinderen, en mensen die slecht ter been zijn. Er moet gekookt, geserveerd, afgewassen, en schoongemaakt worden. Kleding moet worden gewassen en er moeten toiletten schoongemaakt worden. Er moeten parkeerwachten zijn die het verkeer in banen leiden. Er zijn zoveel verschillende klussen, teveel om op te noemen.
En als zij er eenmaal is, dan is ze van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat bezig met het omhelzen van mensen. Iedereen die bij haar komt wordt ontvangen met vriendelijkheid en is volledig welkom. Ze ziet letterlijk iedereen als haar kind. Haar zoon of haar dochter. En dat voel je als je in haar armen ligt. Ongeacht religie, politieke overtuiging of afkomst. Ongeacht status of leeftijd. Ongeacht wat je op je kerfstok hebt. Haar liefde is als een rivier die voortdurend stroomt. Een stroom die niet in te perken is. Het is onvoorwaardelijke liefde. Onbeschrijfelijk. Iets dat je nog nooit hebt meegemaakt. Iets dat mensen tot tranen toe roert. Voordat mensen bij haar komen zijn ze verwonderd en hebben ze vragen: hoe kan dat nou? Ze kent je toch niet eens? Hoe kan ze je dan vol liefde omhelzen? Maar het hoe is niet uit te leggen. De enige die dat werkelijk begrijpt is zij. Ze is de onvoorwaardelijke goddelijke moederliefde in persoon. Een verlichte geest zonder ego. Een voorbeeld voor een ieder die haar ontmoet. Met geen pen te beschrijven ook al doet men soms een poging. Behalve alle liefde die ze aan de honderden duizenden mensen die bij haar komen schenkt, staat ze aan het hoofd van een wereldwijde liefdadigheidsorganisatie die hulp biedt bij rampen in de hele wereld. Die talloze projecten uitvoert, allemaal door vrijwilligers. Een organisatie die de allerarmsten helpt en waar geen geld aan de strijkstok blijft hangen. Alles geïnitieerd en gerealiseerd door die kleine Indiase vrouw die het toonbeeld is van zelfdiscipline, van motivatie, van opoffering, van kracht, maar ook van eenvoud, van bescheidenheid, van vriendelijkheid en van onbaatzuchtigheid. Zelf heeft ze niets nodig. Ze geeft alleen maar. Dag in dag uit. Ze is onze Goddelijke Moeder Amma, en wij, haar kinderen, zien reikhalzend naar haar aankomend bezoek uit.
Om Amritheshwaryai Namah.

dinsdag 4 oktober 2011

Kopje thee

Even naar de bio-drogist geweest. Appelazijn gehaald. Toch nog ook maar even bij AH naar binnen gewipt. Druiven en ananas gehaald. En een biologische reep chocola. Puur. Er overspoelt mij een weldadig gevoel. Ik heb mijn kopje Earl Grey gezet. Echte Earl Grey gekocht in en meegenomen uit Engeland. Daarin heb ik een wolkje melk gedaan. En nu mag ik dat opdrinken van mezelf.
Ik ga er even voor zitten. Het eerste slokje is het lekkerst omdat alle verwachting uitkomt. De smaak is precies goed, de temperatuur exact hoe ik het lekker vind, lekker warm. Volledig tevreden drink ik mijn thee. Aangezien ik zojuist de in mijn ogen verantwoorde chocola heb gekocht, eet ik daar ook een stukje van. Het smaakt heerlijk.

Ik ben totaal voldaan. Wat een genot. Zo iets eenvoudigs, en daar zo van genieten.
In mijn dagelijks leven ben ik mij altijd bewust van hetgeen ik in mijn lichaam deponeer. Voor mij geen uitstapjes naar snackbars of andere fast-food tenten. Sinds ik mij meer en meer in spiritualiteit verdiep beschouw ik mijn lichaam als mijn unieke voertuig hier op aard. Dat komt neer op het volgende: in mijn kleine autootje dat draait op benzine zal ik nimmer diesel gieten. Dan gaat ze protesteren en daarom krijgt ze wat ze nodig heeft. Aangezien dat zeer goed werkt, doe ik hetzelfde met mijn lijf. Ik giet er zo min mogelijk in wat er niet in hoort. Zo werd mij tijdens mijn verblijf in een ashram in India door een Ayurvedische arts aangeraden om geen koeienmelk meer te drinken. Toen moest ik wel even slikken omdat ik onmiddellijk aan mijn Earl Grey met just a spot of milk dacht. Hij ried me sojamelk of rijstemelk aan. Ik had daar een hard hoofd in. Toch volgde ik zijn advies op. Ik eet nu organische muesli met rijstemelk ’s morgens. En dat is nog lekker ook. Dus van de week probeerde ik eens een kop thee met rijstemelk. Maar nee, dat smaakte toch echt heel anders. Vooral omdat die rijstemelk nogal zoet is. Ik besloot toen krachtig dat de Ayurvedische arts voor wat betreft mijn thee de boom in kon. Hij zei dat zwarte thee constipatie in de hand werkt. Dat geloof ik grif. Maar één à twee kopjes per dag zullen mij niet hardlijvigen. Ik heb nu van die kleine pakjes houdbare melk die kinderen wel mee naar school nemen. Speciaal bestemd voor mijn wolkje in de Earl.
Wat een genot. Het beste moment op mijn dag. Die tevredenheid is balsem voor mijn ziel. Dat weet ik zeker.