zondag 6 januari 2013

Ontdekking



Afgelopen zondag wandelde ik over de Singel in Amsterdam. Ik was op weg naar het Joods Historisch Museum. Ineens merkte ik op dat mensen een kerk binnen gingen, rechts van mij. Ik volgde hun voorbeeld. De kerk heet de Krijtberg. Niet alleen had ik nog nooit van deze kerk gehoord, hij was me zelfs nog niet eerder opgevallen.
De Krijtberg, AmsterdamWaarschijnlijk omdat ik meestal over het Spui richting Leidsestraat loop en niet over dit stuk van de Singel, en misschien ook omdat de kerk er van de buitenkant een beetje streng en donker uitziet. Zo zie je maar weer dat je nooit op de buitenkant van dingen af moet gaan.
Eenmaal binnen belandde ik midden in de zondagochtenddienst. Die was al aardig aan de afrondende hand. De geur van wierook kwam me tegemoet. Daarnaast werd ik overspoeld door een gevoel van bewondering en verwondering. Bijna ademloos nam ik de pracht van deze kerk in me op. Prachtig gebrandschilderde ramen, rijk gedecoreerde randen van schilderwerk langs pilaren, zuilen en dakgewelf. Alles in, zo te zien, perfecte staat.
De Krijtberg, AmsterdamAchteraf verbaas ik me er over dat ik me op dat moment niet verbaasde dat de kerk helemaal vol mensen zat. Je hoort toch over de leegloop in kerken, maar dat was hier niet te merken. Nu moet ik zeggen dat het kleine stukje dienst dat ik meemaakte heel mooi was. De ijle stem van de priester die in Latijn zong, de diepe klanken van het koor, de klank van de gelovigen die meezongen en af en toe het geluid van het schuifelen als er geknield werd voor gebed, of als weer werd opgestaan voor gezang.

En dan het licht! Naast een heel aantal kerstbomen met veel lampjes, viel er een prachtig licht door de glas-in-lood ramen. Het gevoel dat mij bekroop was esoterisch.
Waar ik ook ben, als ik langs een kerk loop en hij is open, dan stap ik naar binnen. Kan me niet schelen wat voor geloofsgemeenschap het is. In kerken heerst een energie die goddelijk is, spiritueel. Zo voel ik het. Dat is de grondtoon, als het ware.
Natuurlijk is die energie nog meer voelbaar als er een mis gaande is. Vooral als ik niets van die mis versta, dan kan het mij ergens beroeren.

Als ik het wel versta dan ga ik in mijn hoofd zitten redeneren en wellen er tegenwerpingen, bezwaren en dergelijke in me op. Dat hoofd is de stoorzender. In feite is datgene wat wij verstand noemen, een bedrieger. Iets dat ons continu in de maling neemt en zand in de ogen strooit.
Afijn, de Krijtberg is een kerk van de Jezuïetenorde. Las ik later pas, hoor. Op Google. En toen moest ik wel glimlachen, want na het intermezzo in de Krijtberg, liep ik dus door naar het Joods Historisch Museum (JHM), een Joodse Synagoge. Qua religie ben ik totaal analfabeet, ik geef het eerlijk toe. Niet religieus opgevoed en er nooit op gestudeerd.
Eerlijk gezegd ging ik naar het JHM om een expositie van Sal Meijer te bekijken. Schilderijen van iemand die van Amsterdam hield en van katten. Bij aankomst bleek dat het JHM een synagoge is die prachtige informatie geeft over wat het inhoudt om Joods te zijn, de diensten, gebruiken en bijbehorende parafernalia.
Een zeer leerzame dag dus voor deze religieus analfabete. Bovendien was er een tentoonstelling over voeding in het Jodendom.

De energie in de synagoge voelde ook licht. Het werd erg druk. Ik realiseerde mij dat de wereld zo divers is. Met het entreebewijs van het JHM kon je ook de Portugese Synagoge bekijken aan de overkant. Een imposant gebouw.
Terugwandelend over de gracht bekeek ik de deuren van de panden. De bordjes met namen, bedrijven, ook daar weer zoveel diversiteit.
Ineens kwam het diep bij mij binnen. Onze wereld, onze aarde, is een bron van mogelijkheden. Je kunt alle kanten op. Wat je ook maar wenst, daar kun je je aandacht op richten. Het is zonde om je bezig te houden met iets wat je niet gelukkig maakt. Je kunt dat loslaten en je richten op waar je blij van wordt. Alles is mogelijk.
Wat een rijkdom.

Martine Clausen, blij.