Zingeving hoezo?

Ons leesclubje werd opgericht vanuit de behoefte aan zingeving. Allen waren vrouwen die bezig waren met persoonlijke ontwikkeling en interesse voor spiritualiteit. We besloten gezamenlijk een boek te lezen en hierover onze gedachten uit te wisselen. We begonnen met een groepje van zes. Leeftijden liepen uiteen tussen de 30 en 50 jaar. Ook onze beroepen verschilden sterk. Te weten hogeschooldocente, kunstenares, ademtherapeute, counsellor,  uitkeringsambtenaar en een NAET therapeute. Een leuk, kleurrijk gezelschap. De een had wat meer ervaring op spiritueel vlak en de ander stond steviger met beide benen in de maatschappij. We hadden elkaar ontmoet tijdens de wekelijkse meditatieles.

We begonnen met een boek van Deepak Chopra: Het boek der Geheimen. Elke maand deden we één hoofdstuk. Maar dat was nog niet zo eenvoudig omdat in één bladzijde al zoveel voer voor gedachten zat. Eén van de belangrijkste vragen die Deepak stelt is: waarom zijn we op aarde? Waarom leven we eigenlijk, wat is de zin van het leven?

Om de beurt vertelden we wat in ons was opgekomen bij het overdenken van deze vraag. De één had een nog diepzinniger antwoord dan de ander. Tot de laatste aan de beurt was. Zij keek een beetje verbaasd de kring rond terwijl ze zei: ‘Ik had zoveel moeite met het beantwoorden van deze vraag, ik snapte de zin van deze vraag helemaal niet goed. Er is voor mij maar één antwoord op mogelijk. We zijn hier op aarde om er te zijn.’

Stel je voor een groepje van zes vrouwen die respectvol naar elkaar luisteren maar waar toch ook heel enthousiast gepraat wordt, veel wordt gelachen en soms door elkaar gekletst. Ineens was het helemaal stil. Iedereen keek naar I. En I. keek terug. ‘Ja, sorry, ik vraag mezelf dit soort dingen nooit af. Ik denk dat dit boek daarom voor mij ook zo moeilijk is. Zo sta ik niet in het leven.’

Eigenlijk begon ze zich te verontschuldigen voor haar antwoord dat zo verschilde van dat van de anderen. Dat was totaal niet nodig. In mij deed haar antwoord juist iets opwellen. Al sinds jaren bezig met psychologiseren, analyseren, het zoeken naar ‘het’ doel van mijn leven, bezig met het benutten van mijn talenten, van het werken aan zingeving en het begeleiden van cliënten die op zoek zijn naar zingeving.

Ineens was daar iemand die zich daar totaal niet mee bezig hield. Uiteraard stelden we haar vragen. Kwam het dan echt nooit in haar op om zich af te vragen wat de zin van het leven was? Had ze dan geen twijfels over de dagelijkse terugkerende beslommeringen die soms nutteloos leken? Niet op die manier, zei ze. Als ze twijfels had over de sleur in haar werk, poogde ze een variatie in het werk in te brengen. Maar het deed haar niet peinzen over de zin van het leven.

Helaas stuurde ze later een email dat ze zich terugtrok uit de leesclub omdat ze had gedacht dat we andere boeken zouden lezen. Ze voelde zich ongemakkelijk bij zoveel gespit en gemorrel aan het bestaan. Ze was op meditatieles gegaan omdat ze zich moeilijk kon ontspannen. Niet om diepe spirituele waarden te onderzoeken.

Als ik overdenk welke bijeenkomst mij het best is bijgebleven van alle keren dat de leesclub tot nu toe bijeen is geweest, is het die bewuste avond. Zo eenvoudig: we zijn hier op de aarde om er te zijn. In feite zit alle diepgang in dat antwoord ook al kon I. dat zo niet zien. We zijn hier om er te Zijn. Een groot verschil met wat we eigenlijk veelal zien: dat we hier op aarde lijken te zijn om te doen. Alsof we human doings zijn, in plaats van human beings. Zijn wie je bent, daar gaat het om. Vrijelijk, zonder angst jezelf ontwikkelen. Je zelf Zijn. Je hoeft niets te worden, je niet te vergelijken. Je bent al. Je hiervan bewust worden, daar gaat het volgens mij om.

Martine Clausen, vol zin.