Mindfulness

Mijn cliënt is vertrokken. De tijd was om. Ik haal opgelucht adem. Zo, dat was de laatste voor vandaag. Ik zet de deur van mijn werkkamer open en laat frisse lucht binnen stromen. Ik kijk uit over de vijver en merk een gevoel van gejaagdheid in mezelf op. Ik leer aan cliënten en cursisten om mindful naar zichzelf en hun emoties te kijken. Dat kan ik alleen maar doen omdat ik het eerst zelf met vallen en opstaan geleerd heb. Ik lokaliseer eerst het gejaagde gevoel in mijn lichaam. Ik voel het in mijn maagstreek. Ik zie het in mijn hoge ademhaling en ik voel het in mijn onrustige gedachten. Ook kijk ik naar mijn dag. Wanneer is dit gevoel in mij ontstaan? Het was er niet de hele dag. Nee, het kwam op toen mijn laatste cliënte er was. Hmm. Was zij dan zo onrustig? Ogenschijnlijk niet. Maar inwendig waarschijnlijk wel. Ik vond cliënte vandaag ontwijkend, ze keek me niet recht aan, ze zat meer op het puntje van haar stoel. Ja, de cliënte was onrustig. Ben ik dan nu onrustig geworden omdat zij het was? Alsof het besmettelijk was en ik het heb overgenomen? Of was ik al onrustig en is het alleen maar verergerd door het gesprek? Of was zij helemaal niet onrustig maar was ik het en ontweek ik haar blik? Mindful kijk ik naar mijn gedachten die dus nu van de hak op de tak springen. Mindful kijken is van een afstandje toezien wat zich in je aandient zonder het te onmiddellijk te hoeven veranderen. Als een getuige naar jezelf kijken en daarbij niet oordelen. Opmerken wat er al is en dat er gewoon even laten zijn. Racende gedachten, een gejaagd gevoel in de maag, een snelle ademhaling. Het mag er gewoon even zijn. Daarna kan ik ervoor gaan zitten en het proberen te analyseren, maar later pas. Eerst alleen maar toekijken. Dat alleen al geeft een gevoel van ruimte. Een automatische respons die de meeste mensen hebben als zich in hen iets onwenselijks aandient is: het moet weg. En dat moet nu. Onmiddellijk gaat een mechaniek van oplossingsgerichtheid en verwijdering in werking. Zodra we verkouden zijn moeten we vitamines en sinaasappels, zodra we hoofdpijn hebben een aspirientje, zodra we een klacht hebben gaan we naar de dokter en van de dokter willen we een pil zodat ‘het over gaat’. Maar kijk eens naar ons mede natuurbewoners, een kat bijvoorbeeld. Als onze kat een kwaal heeft komt ze niet miauwend bij mij klagen en vragen om een oplossing. Nee, ze zoekt een rustige plek en gaat liggen en slapen. De kwaal mag er zijn. Ze neemt rust en heel vaak verdwijnt de kwaal zonder mijn inmenging. Ik kijk mindful naar mijn gejaagde gevoel. Het is oké, het mag er zijn. Mijn blik glijdt over de vijver. De zon doet het water schitteren en een waterhoentje scharrelt tussen de planten. Dat is er ook en daar kijk ik ook mindful naar, dat wil zeggen met aandacht. En ineens wordt alles lichter.