Vanmorgen 7.30 op en 8.40 de deur uit. Eerste werkdag in mijn nieuwe praktijkruimte. Het moge belachelijk lijken, maar ik ben nerveus. Het is mijn plek, ik huur het, er zit niemand op mijn lip mee te kijken en ik besta het om de zenuwen te hebben. Typical!
Allereerst doet de wifi het niet. Is dat omdat de juffrouw van de balie er nog niet is? Geen idee, ik zal het aan Erik vragen. Die weet daar wel raad mee.
Ik zit achter mijn tafel met Agatha (mijn laptop). Het is wel erg licht met al die tl lampen. Ik weet niet hoe dat voor een cliënt is. Moet ik even inventariseren. Als ik hier zo zit voel ik me erg zichtbaar. Op zich is dat ook weer onnodig, ten eerste kan er niemand bij me naar binnen kijken, ten tweede so what, maar ja, dat oude wegkruipgevoel bekruipt me in alle kruiperigheid, de gluiperd.
Onzichtbaar willen zijn, een soort natuurlijke verdediging in geval van nervositeit. Is dat kinderachtig? Ik vind van niet, het is een in mijn kindertijd aangeleerd verdedigingsmechanisme. Ik herken het en laat het er gewoon zijn.
Ik ga een thermos thee zetten, straks komt mijn eerste cliënt in mijn nieuwe praktijk. Klinkt dat niet goed? Dat klinkt HEEL erg goed!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten